Omega
Rinus is een rooie kat van een jaar of 13. Ze woont samen met een mensenvrouw met schizofrenie en een angst-dwangstoornis. In de Riepe beschrijft ze wat het betekent om mantelkat te zijn.
Ze is naar haar ouders. Samen eten. Een gouden kans om wat te schrijven.
Ik ben lid van Omega, de vereniging van Mantelkatten voor mensen met een psychiatrische stoornis. Omega staat voor oneindig. Wij vinden onszelf oneindig belangrijk en proberen dat gevoel over te dragen op de mensen waar we voor zorgen. Die zijn namelijk best onzeker. Ze doen soms gekke dingen, schamen zich daar achteraf voor en durven dan geen nieuwe activiteiten te ondernemen. Mijn vrouw is ooit naakt in een gracht gesprongen. Heel gewoon. Half Nederland vergadert sinds een jaar in of zonder onderbroek en in de zomer liggen ze allemaal toplesss op het strand. Wij katten zijn altijd naakt en ik ben niet dol op water, maar ik ben er ook wel eens in gevallen als ik een visje probeerde te verschalken. Maar mijn vrouw nam die duik omdat ze dacht dat het moest, in een waan. En als die waan weg is durven ze ineens niks meer. Niet naar een etentje, niet naar hun werk. Wat je dan moet doen is er bovenop gaan zitten. Letterlijk. Wat mensen doen is de patiënt dingen uit handen nemen. Ik heb wel eens geprobeerd uit te leggen aan de Grote Vrouw, haar moeder, hoe onverstandig dat is. Zij is lid van Ypsilon, de vereniging van mensen-naasten van mensen met een psychose. Ook een sympathieke club, maar niet zo effectief als Omega. Mensen-naasten brengen ze bijvoorbeeld overal naar toe, om zeker te zijn dat ze niet op het laatste moment besluiten thuis te blijven. Ik spring gewoon op schoot, liefst als ze onderuitgezakt op de bank ligt. En dan gewoon blijven ademen en spinnen. Na verloop van tijd wordt ook haar adem rustiger. Soms pakt ze dan haar I-Phone om toch maar een afspraak te maken. Als ze naar dat ding reikt is het voor mij lastig om mijn evenwicht te bewaren. Maar ik verbind daar nooit de conclusie aan dat ik niet gewenst ben. Ik ga even een plasje doen, daarna spring ik er gewoon opnieuw op. Omdat ik weet dat er niets gaat boven mijn goddelijke lichaamswarmte en stabiele ademhaling. Sommige mensen doen aan yoga, maar dit werkt beter, want ze krijgt het goede voorbeeld. Ik straal uit: ‘Ik ben geweldig. Ik doe ertoe. Dat kan jij ook doen.’
Ze is terug, heeft een zak kattengrit mee die de Grote Vrouw voor haar heeft gekocht. Want zo’n zak is zwaar en de Grote Vrouw heeft een auto en de Vrouw niet. Onverstandig, maar ik ben blij dat ik nieuw grit in mijn bak heb. Ik plas er wel op. Ik ben namelijk erg de moeite waard en heb het recht om lekker te plassen. Naakt en door iedereen bekeken!
