Voorstellen
Rinus is een rooie kat van een jaar of 13. Ze woont op het Groningse platteland, samen met een mensenvrouw met schizofrenie en een angst-dwangstoornis. In de Riepe beschrijft ze wat het betekent om mantelkat van een psychiatrisch patiënt te zijn.
Mensen zijn inconsequent. Maar wacht, ik heb er eigenlijk nog helemaal niet aan gedacht om me voor te stellen. Ik ben geboren in Wijk bij Duurstede. Toen ik een week of 7 oud was, kwamen twee vrouwen mij ophalen. Ik werd in zo’n draagding gezet en op de achterbank van de auto getild. We reden een heel eind en al die tijd moest ik huilen en overgeven. Na een tijdje mocht ik uit het draagding en op schoot. Dat scheelde iets, maar ik bleef een radeloos gevoel houden. Waar ging ik heen, waar bleef mijn moeder? Wie was die vrouw bij wie ik op schoot zat? Toen we bij zo’n typisch mensenhuis van rood baksteen kwamen stopte de auto en mocht ik er eindelijk uit. Nou ja, uit. Het huis in en meteen bam, gingen de ramen dicht. Maar ik kon door het huis lopen en op de bank en het bed liggen. En mijn vrouwtje was lief. Ze noemde me Rinus. Dat begreep ik eerst niet Ze gaf me eten en ze aaide me. En ze vertelde over zichzelf. Dat ze is wat mensen een psychiatrisch patiënt noemen. Wij katten zeggen gewoon: kierewiet. Dat ze lang opgesloten had gezeten in een kliniek. Dat je daar eerst steeds minder vrijheden krijgt maar geleidelijk meer. Dat ze dat heel erg heeft gevonden. Maar waarom sloot ze mij dan op in dat grote huis? Ja, mensen zijn inconsequent. Maar ach ook voor mij werd het geleidelijk aan beter. Op een dag stond het raam op een kier. Toen ze zag dat ik aarzelde tilde ze me op en zette me op de vensterbank. Ik mocht er uit! Ik leerde katten uit de buurt kennen en die vertelden me dat Rinus een naam is om trots op te zijn. Dat ik ben vernoemd naar Rooie Rinus van Pé Daalemmer. Eigenlijk heeft die naam me geholpen om in te burgeren. Maar ‘s avonds ging het raam weer dicht. Wel mocht ik op schoot en dan vertelde me dat ze in een psychose heeft gezworven en dat ze dat soms naar vond, maar vaak ook prettig. Dat ze heel graag weer zou gaan zwerven. Vaak ging ze inderdaad op pad. Soms een paar uurtjes, soms ging ze weg voor een week vakantie. Maar juist dan bleef voor mij alles gesloten! Heel erg inconsequent! Tijd en ruimte om te schrijven, Ja, dat wel…….
